روند ۱۰ علت نخست مرگ در جمهوری اسلامی ایران طی سال های ۹۰-۱۳۸۵

مقدمه و اهداف: با شناسایی سبب های مرگ در جامعه می توان برای کاهش عوامل خطر بیماری های مختلف مداخله هایی مبتنی بر شواهد را طراحی و اجرا نمود. بنابراین هدف از انجام این مطالعه، بررسی روند 10 علت نخست مرگ کشور طی سال های 90-1385 بوده است. روش کار: جمعیت مورد مطالعه در این مطالعه، تمامی مرگ های ثبت شده کشور در نظام ثبت مرگ وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی طی سال های 90-1385 بوده است. داده ها پس از جمع آوری از نظر کیفیت، کم شماری موارد مرگ، سبب های بد تعریف شده و کدهای پوچ منطبق بر چارچوب مطالعه ی جهانی بار بیماری ها مورد بررسی و اصلاح قرار گرفته و در نهایت بر اساس علت، گروه سنی و جنسی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: در سال 1390 بیماری های قلبی- عروقی 12/46 درصد، سرطان ها و تومورها 63/13 درصد، حوادث غیر عمدی 55/11 درصد سه گروه کلی سبب های مرگ بوده اند. 10 علت نخست مرگ در کل جمعیت در این سال به ترتیب: سکته قلبی، سکته مغزی،حوادث مربوط به حمل ونقل، بیماری های قلبی ناشی از پرفشاری خون، سایر بیماری های قلبی- عروقی، دیابت، بیماری های مزمن ریه و برونش، سرطان معده، سایر بیماری های قلبی و نارسایی کلیه بوده است. نتیجه‏ گیری: مرگ های ناشی از بیماری های غیر واگیر سهم زیادی از کل مرگ های کشور را به خود اختصاص می دهد. با توجه به برنامه های طرح تحول سلامت و لزوم اجرای مداخله ها، اطلاعات حاصل از ثبت دقیق سبب های مرگ برای طراحی بسته های خدمات و هم چنین برای ارزش یابی میزان موفقیت برنامه ها و مداخله های در حال اجرا از اهمیت بالایی برخوردار است.